ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΠΟΙΗΣΗ 
Anna Xatzimixali ΡΕΝΑ ΓΕΡΟΥ- ”πρωτ’ απ΄όλα είμαι Αναγνώστρια και μετά Δημιουργός”
Βιογραφικό
Γεννήθηκα στην Μυτιλήνη και μεγάλωσα στην συνοικία “Κιόσκι”, κοντά στο κάστρο της πόλης. Αξέχαστη παιδική ηλικία, μαγική και ξέγνοιαστη. Σπούδασα Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία.Έμαθα να ζω ανεξάρτητη αφού πολύ νωρίς στην ζωή μου έχασα την μητέρα μου. Δούλευα καθ’ όλη την διάρκεια των σπουδών μου. Δεν διορίστηκα ποτέ στο δημόσιο. Ήθελα την λευτεριά μου και προτίμησα τα λίγα λεφτά του ιδιωτικού τομέα. Μ’ αρέσει να ζω σαν τους σπουργίτες.Η αγαπημένη μου ασχολία στον ελεύθερο χρόνο μου είναι το διάβασμα. Αν μου ζητούσαν να με περιγράψω, θα έλεγα πως πρωτ’ απ΄όλα είμαι Αναγνώστρια και μετά δημιουργός. Λατρεύω την Ποίηση και το μυθιστόρημα. Αγαπώ τον Μπωντλαίρ και τον Εμπειρίκο και ξεχνιέμαι με τον Λουντέμη και τον Βενέζη. Παντρεύτηκα από σφοδρό έρωτα κι έκανα τρία παιδιά. Τα μεγαλώνω σ’ ένα χωριό κοντά στη θάλασσα. Μ’ αρέσει ο λιτός και λεύτερος τρόπος ζωής χωρίς πολλά “πρέπει” και κανόνες. Είπα δεν θα κυνηγήσω την επιβράβευση και το όφελος είτε οικονομικό είτε άλλου είδους. Κι έτσι κάνω ακόμα. Δεν με νοιάζει να βγάλω λεφτά, να πλουτίσω, ούτε να εισπράξω “μπράβο” κι επευφημίες. Απώτερος σκοπός μου είναι να καθαρίσω την ψυχή μου και γι αυτό γράφω. Λυτρώνομαι. Όσο με θυμάμαι έγραφα.Μ’ ένα χαρτί κι ένα μολύβι ήμουν πάντα και στα παιδιά μου δεν αγόρασα ποτέ παραμύθια. Τους έφτιαχνα τα δικά μου. Μπορώ να περηφανεύομαι για δυο έντυπες ποιητικές συλλογές από τον εκδοτικό οίκο “Άλλωστε” με τίτλους : “Στάλα, στάλα τον Έρωτα” (2015) και “Άλικοι Στίχοι” (2016). Ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα με τίτλο “Τα Ψυχοπαίδια” που ελπίζω να εκδώσω σύντομα. Μέχρι τότε γράφω σε διάφορα blog , σε ιντερνετικά μαγκαζίνο και στην σελίδα μου στο facebook.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Των γλάρων ταξιδέματα οι σκέψεις μας
λεύτερα φτερουγίσματα στου κόσμου το γαλάζιο!
Ατέρμονα, λυτρωτικά πετάγματα,
οι πεθυμιές των εραστών,
λαχτάρα για ζωή των νέων,
το σθένος των πολεμιστών.
Ζωγραφισμένα είναι στους αιθέρες
κι ακόμα πιο ψηλά.
Ανέγγιχτος ο Θόλος να θωρεί τα πεπραγμένα.
Παρασπονδίες ακόμα, μ’ αιτιατό το όνειρο
πράξεις! Άκριτα κι απαρέγκλιτα,
να καταφέρονται εναντίον μας!
Αδάμαστο το σκοτεινό μας,
χαλνά του Φωτεινού τα επιτεύγματα.
Ζηλεύουν οι Θεοί!
Διττή τη φύση μας χαρίσανε
να μην απειληθούνε.
Αναπαμένοι, ανέμελοι, κοιτάν από ψηλά!
Τα ταξιδέματα των σκέψεων
που μόνοι μας γκρεμίζουμε στην πράξη.
Άλικοι Στίχοι
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Υπάρχουν εκείνες οι γυναίκες,
Που ν’ αγαπάν μόνο μπορούν!
Το δάκρυ τους σκουπίζουν γρήγορα
Και όλο φως πάντα το πρόσωπο τους είναι!
Γυναίκες δυνατές, αντάρτισσες , που δέχονται
Κύματα τις δυσκολίες κι αντιστέκονται.
Κρατάν γερά τα μπόσικα και να προσφέρουν μόνο ξέρουν!
Ικανές να διαχειρίζονται προβλήματα για άλλους αξεπέραστα
Κι εύκολα να τα κάνουν να φαίνονται!
Που θα σε υπερασπισθούν σαν ο κόσμος σε κατηγορεί
Πλάι σου θα σταθούν , ακλόνητοι πυλώνες
Στις ζωής τις συμφορές!
Το Μαζί για κείνες είναι το παν!
Αφήνουν πίσω ότι αγαπάν να σε στηρίξουν,
Θυσία στον δικό σου το βωμό!
Γυναίκες, σύντροφοι ζωής
Που ερωτεύθηκαν, αγάπησαν και μόνο να τιμούν μπορούν.
Γυναίκες που δεν θα σ’ απογοητεύσουν
Γιατί είναι από κείνες τις ελαφίνες
Που μόνο ν’αγαπάνε ξέρουν!
Γυναίκες , σαν αυτές, συνήθως … τις προδίδουν!
{Ρ. Γέρου}
Είμαστε το βλέμμα στον καθρέφτη
η γλυκιά πνοή απ’ το όνειρο
η πάχνη στο γρασίδι ένα τυχαίο πρωινό
το γέλιο το ξεκαρδιστικό του μωρού μας
όταν μας κοιτά και του χαμογελάμε.
Το γουργουρητό της γάτας
όταν στριμώχνεται κοντά μας το βράδυ.
Είμαστε όλα αυτά που έχει η ψυχή μας
κι αλλά τόσα ανείπωτα
ελπίδες και ονειρέματα ευτυχίας.
Μα δεν είμαστε καθόλου
η εντύπωση των αλλονών για μας.
Δεν είμαστε καθόλου η γνώμη τους.
