ΑΛΛΟ 
Anna Xatzimixali Σάν σήμερα έφυγε..
Σαν σήμερα το 1994 έφυγε από τη ζωή η Μελίνα Μερκούρη.
Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) ήταν ηθοποιός και πολιτικός. Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1920. Ήταν η αγαπημένη εγγονή του δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη και κόρη του βουλευτή της ΕΔΑ και υπουργού Σταμάτη Μερκούρη.
Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού (1943-46) κι έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή το 1944. Ως πρωταγωνίστρια καθιερώθηκε το 1949 με το ρόλο της Μπλανς από το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος». Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά της ήταν η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» (1955). Με το ρόλο, όμως, της Ίλια στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» (1960), αλλά και τη θεατρική μεταφορά του έργου στη Νέα Υόρκη, η Μελίνα Μερκούρη απέκτησε πλέον διεθνή φήμη.
Το 1965 παντρεύτηκε τον αμερικανό σκηνοθέτη Ζιλ Ντασέν, ο οποίος και τη σκηνοθέτησε στις ταινίες «Ποτέ την Κυριακή» (1960), «Φαίδρα» (1962), «Τοπκαπί» (1964) και «A Dream of Passion» (1978).
Η Μελίνα Μερκούρη πάλεψε σκληρά για την ανατροπή της χούντας από το εξωτερικό όπου βρισκόταν. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας επέστρεψε στην Ελλάδα και πολιτεύτηκε. Εκλέχθηκε με το ΠΑΣΟΚ το 1981 και ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε ως το τέλος της πρώτης οκταετίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου.
Όραμά της ήταν μέχρι το θάνατό της η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα για να έρθει το θέατρο στην επαρχία, ενώ δική της έμπνευση ήταν και η δημιουργία του θεσμού της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης».
Το άστρο της Μελίνας έσβησε στις 6 Μαρτίου του 1994
Είδα τον φόβο στα μάτια σου θάνατε.
Ακόμα και εσύ με έτρεμες.
Όλοι κάνουν πίσω στην αγάπη.
Άλλωστε ένας δειλός θνητός ήσουν ώσπου ερωτεύτηκες.
Και πέθανες.
Τι να φοβηθεί κανείς από εσένα;
Είδα το δάκρυ πίσω από τα μάτια σου θάνατε.
Σε πρόδωσε.
Γιατί όταν σου φώναζα ό,τι δεν σε υπολογίζω, δεν ήρθες να με πάρεις.
Τώρα τι θες και με φοβερίζεις;
Δεν σηκώνω διαταγές θάνατε, ούτε καν από εσένα.
Εγώ γεννήθηκα περήφανη σαν την κορυφή του ψηλότερου βουνού.
Δεν σκύβω το κεφάλι μπροστά σου.
Δεν μετανιώνω, δεν σε παρακαλάω.
Δεν υποκύπτω και δεν υπογράφω.
Θα φύγω όποτε θέλω εγώ.
Ίσως όμορφη αλλά όχι λυπημένη.
Ερωτευμένη αλλά όχι παραδομένη.
Δεν σε παρακαλάω θάνατε.
Μπορείς να με πεις εγωίστρια αλλά δεν θα με πεις δειλή.
Δεν θα το αντέξω.
Μπορεί να είμαι πεισματάρα αλλά μην με λυπηθείς.
Χτύπησε με..
Θέλω να αναμετρηθούν μαζί μου οι αντοχές σου.
Όχι οι ενοχές σου.
Δεν θέλω τον οίκτο σου θάνατε.
Υπήρξα ένα εκατοστό μακριά σου και δεν σε κοίταξα σαν θύμα ποτέ.
Πάντα σε κοίταγα σαν θύτης.
Πάντα σε προκαλούσα.
Χτύπησε με..
Μονάχα μην με αφήσεις σε καμία γωνία μισοπεθαμένη.
Μισώ τις γωνίες.
Στο κέντρο, στη μέση του κόσμου να με αφήσεις.
Να με βλέπουνε όλοι.
Να μάθει ο κόσμος, πώς μοιάζει το πρόσωπο μιας γυναίκας που αγάπησε πέρα από τον θάνατο.
Αθάνατο.
Κείμενο : Μπέττυ Κούτσιου
– Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ –
ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
Έφυγε σαν σήμερα το 1994
Σε μια από τις συνεντεύξεις της είχε πει ότι μόνο ο θάνατος μπορεί να την δαμάσει..