ΑΛΛΟ 
Anna Xatzimixali «Στέλλα» η ταινία θρύλος ..
Μια από τις πιο θρυλικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου ήταν η ταινία
“Στέλλα” με την Μελίνα Μερκούρη να συγκλονίζει με την ερμηνεία της και με ένα εκπληκτικό καστ ηθοποιών να την συντροφεύει όπως :Γιώργος Φούντας, Αλέκος Αλεξανδράκης, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Κώστας Κακκαβάς, Τασσώ Καββαδία και Σοφία Βέμπο.
Με σκηνοθέτη τον αγγλοτραφή Μιχάλη Κακογιάννη, ο οποίος ηταν τότε μόλις 33χρονών, η ταινία προκάλεσε αίσθηση, λαμβάνοντας μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών (1955) και τον επόμενο χρόνο κατάφερε να κερδίσει την “Χρυσή Σφαίρα” καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλυγουντ και ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ενδυματολογίας (Ντένη Βλαχιώτη).
Το σενάριο της ταινίας από τον Μιχάλη Κακογιάννη βασίστηκε στο θεατρικό κείμενο του Ιάκωβου Καμπανέλλη “ Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια”. Ο συγγραφέας το είχε γράψει εμπνευσμένος από την Μελίνα και σκόπευαν να το ανεβάσουν στο θεατρικό σανίδι με πρωταγωνίστρια την μεγάλη ηθοποιό. Τελικά ο σκηνοθέτης αποφάσισε να το γυρίσει σε ταινία και έτσι έγινε πραγματικότητα η επιθυμία της Μελίνας να παίξει στον κινηματογράφο, η οποία επί δέκα χρόνια το προσπαθούσε αλλά οι Ελληνες παραγωγοί την απέρριπταν γιατί θεωρούσαν ότι είχε μεγάλο στόμα.
Στην συγκεκριμένη ταινία συνεργάστηκαν σπουδαίοι Ελληνες καλλιτέχνες: ο Γιάννης Τσαρούχης δημιούργησε τα σκηνικά, την περίφημη αφίσα της ταινίας φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Γιώργος Βακιρτζής και ο Μάνος Χατζιδάκης έγραψε τη μουσική με την βοήθεια του Βασίλη Τσιτσάνη. Για πρώτη φορά ακούστηκαν τα τραγούδια: τραγούδια“Έφτά θα σου πω”, “ Το φεγγάρι είναι κόκκινο” και το “Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι”, με την ερμηνεία της Μελίνας να θεωρείται κλασσική.
Σύμφωνα με το σενάριο, η ιστορία της ελεύθερης και ανεξάρτητης Στέλλας διαδραματίζεται στον Πειραιά, όμως οι περισσότερς σκηνές γυρίστηκαν στα Εξάρχεια και στα δρομάκια της Πλάκας, όπου βρισκόταν το σπίτι της ηρωίδας. Η τελική σκηνή με το κλασσικό: “Στέλλα, φύγε, κρατάω μαχαίρι” γυρίστηκε στη συμβολή των οδών Καλλιδρομίου, και Ιουστινιανού. Οι σκηνές στη θάλασσα γυρίστηκαν με χαμηλές θερμοκρασίες γι΄αυτό ο Κακογιάννης κατά την διάρκεια των νυχτερινών γυρισμάτων, έβαζε στο στόμα της Μελίνας και του Φούντα παγάκια για να μην φαίνονται τα χνώτα τους.
Η ανταπόκριση των κριτικών στην Ελλάδα υπήρξε άτονη έως ευνοϊκή, σε αντίθεση με την Ευρώπη που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Υπήρξαν κάποια έντυπα της εποχής (“η Αυγή” και η “Επιθεώρηση Τέχνης” ) που ενώ υποτίθεται ήταν προοδευτικά και αριστερά την αντιμετώπισαν ακραία εχθρικά.
Η ταινία ¨Στέλλα” καθιέρωσε την Μελίνα ως μια ηθοποιό διεθνούς βεληνεκούς και με αφορμή την παρουσία της στις Κάννες, μάγεψε όχι μόνο τους Ευρωπαίους αλλά και τον εξόριστο Αμερικανό σπουδαίο σκηνοθέτη Ζυλ Ντασσέν, ο οποίος την έκανε μούσα του για τις επόμενες ταινίες του.