ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali “Τα του Καίσαρος…”
Κάθε σπίτι έχει το δικό του γκαϊλέ και όλα αυτά είναι σχετικά και σχετίζονται με τη δύναμητη δική σου, την υποστηρικτικότητα των άλλων και τις συγκυρίες. Και όταν κάθεσαι και τα χαζεύεις μέσα από το κάτοπτρο των συναισθημάτων σου μοιάζουν να γιγαντώνονται και εσύ μικροσκοπικός απέναντι τους φαντάζεις σαν ιππότης με ξύλινο σπαθί. Θεριεύεις τα μάτια και ρωτάς “ Γιατί;” , “ Γιατί εγώ;”, “ Γιατί τώρα;”.
Αναζητάς δικαιοσύνη;
Παίζεις με το ζυγό. Παίζεις για να αποδείξεις ότι είσαι εδώ, πως το παιχνίδι συνεχίζεται.Ψάχνεις για λόγους, αιτίες και δικαιολογίες και ξεχνάς πως η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Επιδιώκεις να δικαιωθείς τώρα και αναζητάς το θετικό αντίκτυπο των τραυμάτων σου και δε βλέπεις πια, διαπιστώνεις, ούτε κι εσύ. Μόνο συνεχίζεις να ματώνεις. Ανελέητη η ζωή και σκληρή, θα μου πεις. Και όσα δύσκολα πέρασες ως τώρα, εκμηδενίζονται και μένουν μόνο τα του παρόντος (που εν τέλει, μπορεί να είναι όντως τα χειρότερα- εύχομαι πως όσα έρχονται θα είναι απλούστερα) να σε βασανίζουν και να ψάχνουν μανιωδώς απαντήσεις.
Πάνε χρόνια που τα δικά μου πραγματικά δύσκολα ήταν εδώ και, ίσως, είμαι σε θέση να δω το δικό σου δρόμο. Μη ζητάς απαντήσεις στο άδικο. Με απόλυτη συγκατάβαση, για το άδικο μιλάμε. Συμβαίνει γιατί μάλλον η ζωή υπακούει σε μια νομοτέλεια που δε μας θέλει βυθισμένους σε ροδοπέταλα. Ίσως, αυτό ανακουφίζει την ψυχή σου, γιατί είναι πιο πάνω από εσένα.
Είναι άδικο αλλά από πού να ζητήσεις το δίκαιο. Μη σπας το κεφάλι σου. Μάθε, τώρα, να αναγνωρίζεις τις χαραμάδες που στα σκοτάδια σου ρίχνουν φως. Μην τις μπαλώνεις και μην κλείνεις τα μάτια σου, μάτια μου. Μπορεί να υπάρχουν δίπλα σου άνθρωποι που η αγάπη τους φτάνει να πνίξει τη δυστυχία όλου του κόσμου. Να την δεχτείς. Να μην παλεύεις μόνος. Ανασυγκροτήσου, είναι η ευκαιρία της ζωής σου και αν, τελικά, χάσεις να ξέρεις χάσατε μαζί.
(κείμενο: Π. Νανά]