Ορίζοντες Τέχνης

«Μηδείς εαυτόν εξαπατάτω, ει τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τω αιώνι τούτω, μωρός γενέσθω, ίνα γένηται σοφός. Η γαρ σοφία του κόσμου τούτου μωρία παρά τω Θεώ εστί»!

Η ΤΑΡΣΩ, η δια Χριστόν σαλή (1910-1989) είναι μια σύγχρονη αγία της Ορθοδοξίας μας.

Είχε το ιαματικό χάρισμα, είχε ταπείνωση, καθαρότητα και αδιάλειπτη προσευχή. Ζούσε κυρίως μέσα στην σιωπή, ρακένδυτη και πίστευε ότι ήταν όνειδος των ανθρώπων!!! Η μακαρία ασκήτρια Ταρσώ ήταν ένα κομμάτι ασκητικής ερήμου στην Αττική γη!!!

Γεννήθηκε η Ταρσώ (ή Ταρασία) Ζαγοραίου στις 4 Ιουλίου, του 1910, στο χωριό Ρογό, της περιοχής Κορθίου της νήσου Άνδρου. Τελείωσε το Δημοτικό και το Σχολαρχείο.

Ήταν η μικρότερη από τα έξι παιδιά της οικογένειάς της. Οι γονείς της Περικλής και Μαρία, ήσαν Θεοσεβείς και Θεοφοβούμενοι, ιδιαιτέρως δε η μητέρα της. Ίσως την θρησκευτική ζωή της οικογένειας να επηρέασε θετικά συγγενής της μοναχός, ονόματι Γαλακτίων, ο οποίος από το 1898 έμενε σε έναν απόμερο χώρο του σπιτιού τους.

Η νεαρή Ταρσώ έτυχε άρτιας μόρφωσης για την εποχή της. τελείωσε το δημοτικό σχολείο και το σχολαρχείο στη Χώρα. Ήταν άριστη μαθήτρια, πολλές φορές πρώτη στην τάξη της.
Η Ταρσώ, σαν στερνοπαίδι, ήταν το πιο χαϊδεμένο από τα αδέλφια, γι’ αυτό και δεν την άφηναν να κάνει δουλειές. Σε μικρή ηλικία πήρε μαθήματα μαντολίνου και με την αδελφή της έπαιζαν συχνά σε συντροφιές. Οι γονείς καθώς και τα παιδιά τους, ήταν πολύ εργατικοί και έτσι υπήρχε στο σπίτι επάρκεια αγαθών. Ζούσαν σε ένα κτήμα έξω από το χωριό και η ζωή κυλούσε ήσυχα μέσα σε οπωροφόρα δένδρα, ελιές και έναν λαχανόκηπο που είχαν για τις ανάγκες τους, παρέα με τα αγελαδοπρόβατα, τα οποία τους προμήθευαν μαλλί, γάλα και τυρί.

Όταν ήταν 8 χρονών, ο θάνατος της μεγάλης αδελφής της, Πηνελόπης, σε ηλικία 20 ετών, βύθισε αυτήν και όλη την οικογένειά της στο πένθος.

Στο 14 ο έτος της ηλικίας της, την πλησίασε Άγγελος Κυρίου, την πήρε στην αγκαλιά του και την πήγε στον Παράδεισο!!!… Έπαθε αλλοίωση και όταν επέστρεψε στην γη… άλλαξαν τα πάντα στην ζωή της. Μιλούσε για την άλλη ζωή, την αιώνια, έκανε προσευχές για τους νεκρούς συγγενείς της και άρχισε να εκδηλώνει τα πνευματικά της χαρίσματα!!

Η ίδια ομολογεί και επισημαίνει το χρονικό σημείο της αρχής της ζωής της ευσέβειας της, λέγοντας κάποια φορά: “εγώ έφυγα από το σπίτι μου 14 χρονών, τόσα παιδιά παίζαμε έξω από το φούρνο αλλά ήρθε ο αξιωματικός (ο άγγελος) και εμένα διάλεξε. Με πήρα στην αγκαλιά του και που με πήγε δεν ξέρω. Έπαθα αλλοίωση”.

Πράγματι, φαίνεται ότι από την αποκαλυπτική αυτή χρονική στιγμή άρχισε η εμφάνιση κάποιων τρόπων συμπεριφοράς της, που προοιωνιζαν τη μετέπειτα παράδοξη πνευματική της ζωή, όπως τελικά καταστάλαξε στην ιδιότυπη δια Χριστόν σαλότητά της.

Κατά την διάρκεια της παραμονής της, στην Ιερα Μονη Κερατεας της ανέθεσαν το διακόνημα της αντιγραφής των χειρογράφων από το αρχείο της βιβλιοθήκης που διέθεταν, επειδή η Ταρσώ ήταν καλλιγράφος. Οι μοναχές θυμούνται ότι, στην εμφάνισή της ήταν πολύ όμορφη, με ξανθές πυκνές μπούκλες, πράσινα μάτια και χαρούμενο πρόσωπο. Κρατούσε πάντα στα χέρια της ένα Προσευχητάριο με το οποίο προσηύχετο συνεχώς. Απέφευγε τις επαφές με τις άλλες δόκιμες μοναχές και προτιμούσε να κάθετε στο κελί της και να προσεύχεται.

Κάθε φορά που η αρμόδια μοναχή πήγαινε να την ξυπνήσει νύχτα, στην ώρα του κανόνα, την έβρισκε πάντα όρθια να προσεύχεται. Μετά από λίγες μέρες διαπίστωσαν οι αδελφές ότι δεν ξάπλωνε στο κρεβάτι για να κοιμηθεί ούτε την ώρα της αναπαύσεως, αλλά κοιμόταν καθιστή. Στον κόπο της νύκτας πρόσθετε και αυτόν της ημέρας. Εκτός από το παραπάνω διακόνημα ανέλαβε να κουβαλά νερό από την Ζωοδόχο Πηγή, 100 μέτρα από τον ξενώνα της Μονής, για τις ανάγκες των εξωτερικών αδελφών.

Εγκαταστάθηκε έξω από την νότια είσοδο της Μονής, στα χωράφια, όπου υπήρχαν τα μαντριά της Μονής και κάποια χαλάσματα. Από τότε, μέχρι το 1988, έμενε εκεί, στο ύπαιθρο ή σε καλύβες από χορτάρια, που τις έστηνε και τις χαλούσε μόνη της. Η διακονία της, που την είχε διαλέξει μόνη της, ήταν να μεταφέρει κάθε μέρα, για πολλά χρόνια, το γάλα για όλη την αδελφότητα (περισσότερες από 300 μοναχές) από τα μαντριά που ήταν περίπου 500 μέτρα έξω από την Μονή, στο Μαγειρείο.

Επίσης, έριχνε κοπριά στα αμπέλια της Μονής. Το φορτηγό της Μονής άδειαζε την κοπριά εκεί κοντά, για να πάνε οι μοναχές την επομένη ή κάποια άλλη μέρα, να την ρίξουν στα αμπέλια. Δεν προλάβαιναν όμως, γιατί την επομένη το πρωί, τα εύρισκαν όλα έτοιμα. Το μυστήριο αυτό δεν μπορούσαν να το εξηγήσουν. Έτσι παραφύλαξαν ένα βράδυ και είδαν την Ταρσώ να ρίχνει μόνη της μέσα στην νύχτα όλη την κοπριά απ’ άκρη σε άκρη στα αμπέλια.

Η Ταρσώ φρόντιζε ιδιαίτερα να κρύβει το ωραίο πρόσωπό της, από τα νιάτα της, και ιδιαίτερα τώρα, στην άσκησή της, τα ωραία μάτια της, που αν τα πρόσεχες κάποιες φορές έδειχναν σαν ένα κομμάτι διαμαντένιου ουρανού! Φορούσε στα μάτια της γυαλιά με χοντρούς φακούς, τα οποία στήριζε γύρω στο κεφάλι της με σύρμα. Όταν ήθελε να διαβάσει κάτι, το πλησίαζε πολύ κοντά στο πρόσωπό της. Μια φορά, λοιπόν, λέει σε μια συνομιλήτριά της: “Όλα τους τα έδωσα αδελφούλα μου, τι άλλο να τους δώσω ακόμη; Και τα μάτια μου τους τα έδωσα”.

Η πραγματική της τροφή, αυτή που την χόρταινε, ώστε να λησμονεί την υλική τροφή, ήταν η πνευματική. Η σκέψη της και η καρδιά της ήταν αποκλειστικά δοσμένες στα ουράνια και στα άγια, στα οποία εντρυφούσε αδιάλειπτα. Αυτό το νόημα είχε ασφαλώς η απάντησή της στην πρόθυμη επισκέπτρια να της φέρει ότι φαγητό θα επιθυμούσε: – Τι να σου φέρω Ταρσώ να φας; – Εσύ θα μου φέρεις να φάω; Εμένα μου φέρνει ο αξιωματικός (ο άγγελος) και η Μαρία!

Είπε κάποτε: “Οι αρχάγγελοι μου έδωσαν τρεις στολές και τρεις η Παναγία. Μία μέχρι κάτω, μία ως εδώ και μία ως το γόνατο. Μου τις πήραν και λειτουργούν στην Εκκλησία”.
Τι ήθελε να πει η Ταρσώ με τους συμβολικούς αυτούς λόγους; Ποιο είναι το νόημά τους που απέκρυπτε από το νου του συνομιλητή της;

Μια πρώτη εντύπωση, που προκαλούν οι λόγοι αυτοί της Ταρσώς είναι ότι ευλογήθηκε τρεις φορές από τους αρχαγγέλους και από την Παναγία. Να υποθέσουμε ότι τον πλούτο αυτό των ευλογιών η ίδια η Ταρσώ τον κατάθεσε στο Σώμα της Εκκλησίας; Οπωσδήποτε όμως δεν είμαστε έξω από το βασικό νόημα αυτού του λόγου, αν αντιληφθούμε την προσφορά του χαρίσματος της σαλότητας αλλά και ολόκληρης της αναγεννημένης ζωής της στη “λειτουργία” της Εκκλησίας! Η αυτοσυνειδησία της Ταρσώς ήταν βαθύτατα εκκλησιαστική!

Μια κυρία, συχνή επισκέπτρια της Ταρσώς διηγείται: “Μια νύχτα βλέπω στον ύπνο μου πως έκανα καθαριότητα στο σπίτι μου και πίσω μου ακολουθούσε η Ταρσώ με μία σκούπα στο χέρι, σκουπίζοντας το δάπεδο με πολύ προθυμία και επιμέλεια. Είχα χαρά και απορία μέσα μου γι’ αυτό που έκανε. Και αμέσως, σαν να διάβασε τις σκέψεις μου εκείνη την στιγμή, μου λέει σαν απάντηση σε αυτά που σκεφτόμουν : “επειδή έστειλες στον αδελφό μου αλάτι για το φαγητό του, ήρθα και εγώ να σε βοηθήσω”. Ξύπνησα πολύ χαρούμενη.

Προσπαθούσα να καταλάβω τα λόγια της και σκεφτόμουν αν είχα κάνει κάτι καλό εκείνες τις ημέρες. Θυμήθηκα μετά από πολύ κόπο ότι είχα στείλει ένα δεματάκι στο Άγιον Όρος με κιμωλία για την προεργασία των εικόνων και κάποιες πληροφορίες για την αγιογραφία, προκειμένου να βελτιώσουν την δουλειά τους.

Την επόμενη φορά που την επισκέφτηκα μου λέει: “ο αδελφός μου με τρέφει και μένα κάθε μέρα, με μνημονεύει, τον ευχαριστώ, να’ ναι καλά”. Αργότερα πληροφορήθηκα ότι ο μοναχός στον οποίο είχα στείλει το δέμα, που ήταν ιερέας, είχε ακούσει για την Ταρσώ και την μνημόνευε καθημερινά στις Θείες Λειτουργίες που έκανε”.

Ένα άλλο απόγευμα μας είχε πει, πολύ στεναχωρημένη, πως εκείνη την στιγμή έγινε ένα δυστύχημα. Αναποδογύρισε ένα πούλμαν και μπήκαν τα γυαλιά από τα τζάμια στα κορμιά των επιβατών. Όταν, αργά το απόγευμα, επιστρέψαμε στα σπίτια μας, είδαμε έκπληκτοι στην τηλεόραση αυτό το δυστύχημα».

Επίσης όταν ήταν νέα, κάποια μέρα περπατούσε έξω από το Μοναστήρι κοντά στην θάλασσα. Κάποιος άγνωστος άνδρας έβαλε κακό σκοπό στο νου του και άρχισε να την κυνηγά. Η Ταρσώ άρχισε να τρέχει με όσες δυνάμεις είχε και αυτός την ακολουθούσε τρέχοντας. Μόλις όμως την πλησίασε πολύ και ήταν έτοιμος να την αγγίξει, την βλέπει να φεύγει μακριά, στον αέρα, χωρίς να πατά στο έδαφος, φορώντας μια στολή απείρου κάλλους. Έμεινε άναυδος και νόμισε πως θα σταματούσε η καρδιά του από το θέαμα που αντίκρισε. Το γεγονός το εξομολογήθηκε ο ίδιος σε μοναχή της Μονής και από τότε πίστεψε πως είναι κάτι το εξαιρετικό αυτή η γυναίκα και την σεβόταν πολύ.

Άλλη πάλι φορά, σε μεγάλη νεροποντή, οι αδελφές στο Μοναστήρι ανησύχησαν. Κάποια μάλιστα βγήκε να την αναζητήσει. Την είδε τότε να έρχεται από τα αμπέλια της Μονής (ανατολικά), μέσα στην βροχή, και να περπατά πάνω από την γη, χωρίς να είναι καθόλου βρεγμένη.

Ένας ένθερμος επισκέπτης της Ταρσώς, μεταξύ άλλων πολλών, διηγείται και μια θεραπεία μιας χρόνιας νόσου του, που η Ταρσώ του επιφύλαξε μετά την κοίμησή της.

«Μετά από μια νυχτερινή βόλτα και πληθώρα παραστάσεων και λογισμών έπεσα να κοιμηθώ. Στον ύπνο μου βρέθηκα σε ένα μεγάλο πλάτωμα, το οποίο διέσχιζε ένα ανηφορικό μονοπάτι που ανέβαζε σε κάποιο λόφο. Στις υπώρειες αυτού του λόφου βρισκόταν η Ταρσώ… Άρχισα να τρέχω σαν τρελός προς το μέρος της και ένοιωθα τέτοια ευτυχία που η καρδιά μου έλιωνε από αγάπη γι’ αυτήν… κι αφού είχα πλησιάσει τόσο κοντά της που λίγο και θα την άγγιζα, τέντωσε το δεξί της χέρι και έτεινε την παλάμη της απαγορευτικά να με απωθήσει, με τα λόγια: «Να μην με πλησιάζεις αν δεν διορθωθείς! Συγκλονίστηκα! Τραβήχτηκα πίσω και κουλουριάστηκα πιο πέρα…

Τότε έγινε κάτι αναπάντεχο! Σηκώθηκε, με πλησίασε στοργικά και με ενεφύσησε σταυροειδώς , σε όλο μου το σώμα και το πρόσωπο, όπως ο ιερέας φυσάει τα βρέφη κατά την κατήχηση, πριν το Άγιο Βάπτισμα. Έπειτα ενέπτυσε στον δεξιό μου αγκώνα, ο οποίος έπασχε από χρόνια επικονδυλίτιδα και με ταλαιπωρούσε συχνά, και με επάλειψε σταυροειδώς με το δεξί της χεράκι. Από τότε δεν με ξανά-πόνεσε το χέρι αυτό ποτέ».

Ήταν συχνή στο στόμα της Ταρσώς η ασκητική της επωδός, «Δεν είμαι τίποτα. Δεν έχω τίποτα. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα»!

Από το θεόπνευστο βιβλίο του ομ. Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννη Κ. Κορναράκη (εκδόσεις Ι. Κέλλιον Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη, Άγιον Όρος, 2004)Και απο αλλες μαρτυριες αυτοπτων μαρτυρων.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΩΝ

Τὴν πολυάριθμον χορείαν καὶ θεόπλοκον, τῶν Σαλῶν Πάντων ἁγίων μακαρίσωμεν, τοὺς ἀξίως τιμηθέντας παρὰ Κυρίου…….

Χαίρετε, ὦ συνάθροισις μακαρία·
χαίρετε, Ὀρθοδόξων ἡ προστασία.
Χαίρετε, στρατιῶται Κυρίου κραταιότατοι·
χαίρετε, καθαιρέται ἐχθροῦ ἐνθεώτατοι.
Χαίρετε, ἄνθη εὐωδέστατα τῆς ἀπαθείας·
χαίρετε, σκεύη πολυτίμητα τῆς ἀκακίας.
Χαίρετε· οἱ μωροὶ διὰ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου·
χαίρετε, οἱ ἐν σαρκὶ κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου
Χαίρετε, τῆς ἀγάπης τῆς θείας θησαυρίσματα·
χαίρετε, τῆς πτωχείας τοῦ Λόγου ἐναυλίσματα.
Χαίρετε, λαμπάδες ἰσαγγέλου βίου·
χαίρετε, κρατῆρες οὐρανίου μύρου.
Χαίρετε, ἀστέρες πολύφωτοι, τοῦ νοητοῦ στερεώματος·
χαίρετε, ὑψίστη ἀνόρθωσις, τοῦ δεινοῦ ἡμῶν πτώματος.
Χαίρετε, οἱ σάλπιγγες τῆς εὐσεβείας·
χαίρετε, οἱ κήρυκες τῆς ἀληθείας
Χαίρετε, ἥλιοι ὁλόφωτοι, Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ·
χαίρετε, στηρίγματα ἀκράδαντα, τοῦ ποιμνίου τοῦ Θεοῦ.
Χαίροις Ἅγιον σύστημα.

πηγή -Κύριε δίδαξε με να σε αγαπήσω

Σχόλια

σχόλια