ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali «Το χνάρι που δεν έσβησε» – Νοέλ Μπάξερ
Στο νέο της μυθιστόρημα, η Νόελ Μπάξερ πλάθει χαρακτήρες που άλλοτε μοιάζει να βγήκαν από παλιούς ξεχασμένους θρύλους και άλλοτε να ζουν δίπλα μας. Η ιστορία της, ένα χρωματιστό κουβάρι, μας υπενθυμίζει την Ελλάδα των προηγούμενων δεκαετιών, τη ζωή στα αστικά κέντρα και τις βαθιά ριζωμένες παραδόσεις της επαρχίας. Η εναλλαγή του απόκοσμου με το οικείο ταξιδεύουν τον αναγνώστη και τον κάνουν συνένοχο στα μυστικά των ηρώων.
Οπισθόφυλλο
Στην Πόλη που Κύλησε στη Θάλασσα, στο παλιό αρχοντικό µε το µεγάλο πεύκο που έκρυψε αναστεναγµούς, µυστικά, προδοσίες και λάθος έρωτες, µια γυναίκα φορώντας παλιά νυφικά στριφογυρίζει σαν τους δερβίσηδες σε έναν χορό που ενώνει τους χρόνους. Ένα µαργαριτάρι θα κυλήσει ανάµεσα στο στήθος δύο γυναικών από διαφορετικές γενιές, µαρτυρώντας πως τα ανθρώπινα λάθη, όπως τα πάθη, δυστυχώς επαναλαµβάνονται.
Η µαύρη πέτρα που έριξε στη θάλασσα ένας άντρας φορτωµένος µε όνειρο βαρύ κατέληξε στον βυθό που δεν ξέπλυνε ούτε ξεθώριασε ούτε έσβησε τις µνήµες και τις αδικίες µιας χώρας η οποία βάδισε σπαρταρώντας από τον Μεταξά ως τη Χούντα. Σε αυτή την Ελλάδα περιφέρεται µια κοπέλα σέρνοντας τη βαλίτσα της γεµάτη αγιשּׁγραφίες της Παναγίας, κι ένας αριστερός νέος, ανίδεος τι τον περιµένει, µπαίνει σώγαµπρος στο σπίτι χουντικών, παλιών βασιλοφρόνων.
Επί δεκαεπτά χρόνια, ένα αντρικό πανωφόρι περίµενε υποµονετικά σε ένα παλιό υπόγειο το γνώριµο σώµα, αυτόν που θα πατήσει το χνάρι που δεν έσβησε. Ένα αγόρι, το 1990 πια, στον δρόµο προς την άνδρωση.
Ένα πληθωρικό πολυπρόσωπο µυθιστόρηµα, γραµµένο µε ψυχή και µε την ιδιαίτερη χαρακτηριστική γραφή της Νοέλ Μπάξερ που, για µία ακόµη φορά, µπλέκοντας έξοχα τη µυθιστορία µε την ελληνική ιστορία, ανιχνεύει τις µύχιες πτυχές της ανθρώπινης φύσης.
Η Νοέλ Μπάξερ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960 από Βρετανό πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στην Καβάλα. Σπούδασε στην Ελλάδα (ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων) και στην Αγγλία (μεταπτυχιακές σπουδές στην αρχαιολογία). Εργάστηκε στη διαφήμιση και, μετά, ως υπεύθυνη επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων σε ελληνικές επιχειρήσεις. Αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Για χόμπι γράφει παιδικές ιστορίες για την κόρη της. Ξεκίνησε εκδοτικά με σειρά από διηγήματα.
………………………….
”Συχνά ένα θύμα γίνεται θύτης. Η μετάβαση από το ένα στο άλλο έχει ενδιαφέρον κι αυτήν επιχείρησα να καταδείξω. Στην ζωή γυρεύουμε ενόχους και καλά κάνουμε. Το ερώτημα είναι, και σας το θέτω, εάν πιο ένοχος είναι αυτός με το οπλισμένο χέρι ή εκείνος που του το όπλισε..’ ‘ από συνέντευξη της γιά τό «Το χνάρι που δεν έσβησε» .