ΑΛΛΟ, ΠΕΖΟΣ ΛΟΓΟΣ 
Anna Xatzimixali Τόση μιζέρια πια! – Κατερίνας Μαλλιωτάκη
” Οι μίζεροι άνθρωποι καταφεύγουν σε γενικεύσεις και υποβαθμίζουν κάθε θετικό. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να μειώνουν τους άλλους, να χαμηλώνουν την αυτοεκτίμηση τους, και να φέρνουν πάντα την καταστροφή.”
Ετυμολογικά με την λέξη μιζέρια εννοούμε τη άρνηση των πάντων (ακόμα και των ευχάριστων πραγμάτων) που συνοδεύεται από μία μόνιμη κακή διάθεση. Ενίοτε συνδέεται με την φτώχια και την δυστυχία, και πολλές φορές με την συνεχή έκφραση παραπόνων συνήθως για σημαντική ή ασήμαντη αφορμή.
Τη συνεχή και εκνευριστική τάση παραπόνων δηλαδή τη γκρίνια, την συναντάμε σε ανθρώπους που ασκούν ανελέητη κριτική στα πάντα χωρίς όμως να προσφέρουν λύσεις. Πολλές φορές μάλιστα οι άνθρωποι αυτοί αντλούν ευχαρίστηση από την δυστυχία που βλέπουν γύρω τους αφού διαστρεβλώνουν τα πάντα με τα παραμορφωτικά τους γυαλιά.
Οι μίζεροι άνθρωποι καταφεύγουν σε γενικεύσεις και υποβαθμίζουν κάθε θετικό. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να μειώνουν τους άλλους, να χαμηλώνουν την αυτοεκτίμηση τους, και να φέρνουν πάντα την καταστροφή.
Χαρακτηριστικές μορφές της μιζέριας βρίσκονται σε συμπεριφορές ανθρώπων που θέλουν τους άλλους δυστυχισμένους απλά και μόνο επειδή αυτοί δεν μπορούν να βρουν την ευτυχία. Η μιζέρια σαν ψυχολογική πραγματικότητα συνοδεύεται όχι μόνο από αρνητικές σκέψεις αλλά και από συναισθήματα ανικανότητας και χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο άνθρωπος που βιώνει τα συναισθήματα αυτά να νοιώθει μεγάλο ψυχικό πόνο και αρνητισμό τον οποίο στρέφει αποκλειστικά και μόνο στους γύρω του. Η κακή εικόνα που έχει για τον εαυτό του καθώς και ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα, του προκαλούν συναισθήματα αφόρητα και επιθετικά ως προς τον λόγο και τις πράξεις του.
Η μιζέρια πολλές φορές συνδέεται και με την τσιγκουνιά όχι μόνο την υλική αλλά και την συναισθηματική. Συνήθως οι μίζεροι άνθρωποι αρνούνται να μοιραστούν κομμάτια από τον συναισθηματικό τους κόσμο και δεν είναι ανοιχτοί ως προς την προσφορά και την ανταλλαγή σκέψεων, πράξεων, όμορφων στιγμών και καταστάσεων.
Η ερμητική αντιμετώπιση που έχουν προς τη ζωή, τους εμποδίζει να τη δουν αισιόδοξα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στις διαπροσωπικές τους σχέσεις και να δυσκολεύονται στην επικοινωνία τους με τους συνανθρώπους τους.
Πολλοί πιστεύουν ότι η μιζέρια οφείλεται στην οικονομική ανασφάλεια των καιρών, στην ανασφάλεια του σήμερα ή στο φόβο για το αύριο, αυτό όμως δεν είναι απόλυτο αφού η μιζέρια είναι στάση ζωής και όχι μια προκαθορισμένη κατάσταση.
Μπορεί να έχει τις ρίζες της στην παιδική μας ηλικία και στις στερήσεις που είχαμε οι οποίες ήταν τόσο επώδυνες που μας έκαναν να στερηθούμε τις απολαύσεις της ενήλικης ζωής. Τα συναισθήματα λύπησης έμειναν ανεξίτηλα ως προς τον χρόνο και «στέγνωσαν» καθετί όμορφο που υπήρχε μέσα μας.
Ωστόσο όσο κι αν φαίνεται παράξενο η αρνητική οπτική του κόσμου τείνει να είναι μεταδοτική αφού δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που συνεχώς παραπονιούνται, τα βλέπουν όλα μαύρα, γκρινιάζουν και μεμψιμοιρούν. Η αντίσταση ενάντια στην μιζέρια στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο ισχυρό εγώ κι αυτό γιατί αν η μιζέρια γίνει ψυχική αναπηρία συνοδεύεται από παθητικότητα και μοιρολατρία με αποτέλεσμα να βαλτώνει την ζωή μας και να στραγγαλίζει τα όνειρα μας.
Η κατάρα των μίζερων ανθρώπων έχει να κάνει και με την ματαιότητα καθώς και την στασιμότητα των σκέψεων των πράξεων αλλά και του τρόπου που αντιμετωπίζουν την ζωή. Γίνονται έρμαια των καταστάσεων και βαδίζουν στην δυστυχία και στον συμβιβασμό αφού δεν μπορούν να δουν ανοιχτούς δρόμους και πόρτες διαφυγής.
Ωστόσο η ζωή αποτελείται από σκέψεις, πράξεις, συναισθήματα και στιγμές που έχουν δύναμη και οντότητα μόνο και μόνο από τον τρόπο διαχείρισης μας. Με το να μετράμε τις μίζερες στιγμές χάνουμε την ποιότητα ζωής μας σταματώντας να ελπίζουμε για την βελτίωση της. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι τις περισσότερες φορές εμείς βάζουμε τα εμπόδια στον εαυτό μας με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα στενά και με προκατάληψη.
Το μυστικό όμως της αποφυγής της μιζέριας κρύβεται αρχή εξ αρχής στην ευγνωμοσύνη όλων αυτών που έχουμε και στην προσμονής όλων αυτών που θέλουμε να αποκτήσουμε. Αν καταθέτεις τα όπλα μοιραία μπαίνεις σε ένα προκαθορισμένο αποτέλεσμα αρνητικών σκέψεων που σταματάνε την ελπίδα.
Αντί λοιπόν να καταναλώνουμε ενέργεια εστιάζοντας στα κακώς κείμενα της ζωής μας και στα αρνητικά συμβάντα, ας αξιολογήσουμε όλα τα θετικά που έχουμε γύρω μας και δεν μπορούμε να τα δούμε, αφού κάθε μέρα που βιώνουμε, είναι πολύτιμη και μοναδική.
Εξάλλου όπως σοφά λέει και μια παλιά Κινέζικη παροιμία καλύτερα ν ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι !